تک رمان

با لحن گزنده ای گفت:
_انتظار نداری که باور کنم با این ت ی پ و ق یافه،بچه پا یین شهری؟
یکی از ابروهایش را باال انداخت و با بدترین لحن ممکن ادامه داد
_بیشتر قی افه ات شبیه دخترای اویزونه..همونایی که برای یه شب بودن
با امثال من از ه ی چ کاری دریغ نم یکنن
در انتها لبخند مطمئنی زد .
انتظار داشت عصب ی شم و افسار پاره کنم اما به جای ش لبخند آرام ی
زدم و گفتم
_آفرین به هوشت..اینکه آدم کوته فکری مثل تو آدما رو از روی
ظاهرشون قضاوت می کنه برام مهم نی ست اما در عجبم چطور سامان
به اون آقایی دوستی به نخاله ای تو داره