تک رمان

پرتوهای خورش ید روی صورتم برخورد میکرد. چشمهام رو بیشتر روی هم فشار دادم تا یه امروز رو حداقل بتونم استراحت کنم.

اوف! مامان باز پرده ی اتاقم رو کنار زده بود.

با کالفگی روی پهلوی چپم خواب یدم. چند دقیقهای گذشت؛ اما هر کاری کردم خوابم نبرد. مثل این می موند که آب رو توی هاون بکوبی.

توی جام نشستم و دستم رو توی موهام فرو بردم. خمیازهای کش یدم و از روی تشک بلند شدم. با آرامش تشک و پتوم رو تا کردم و توی کمد دی واری که کنار میز مطالعه ی هادی بود، گذاشتم .

توی این فصل که تازه همه بخاری روشن میکردن من رکابی و شلوارک م یپوش یدم. نمی دونم چرا، اما خیلی گرمم می شد. از اتاقم که با هادی مشترک بود، ب یرون رفتم.

اولین چیزی که توجهم رو به خودش جلب کرد بابام بود که روی زمین وسط پذیرا یی کوچ یک و دنجمون در حالی که به پشتی تکیه داده بود، کنار مامان نشسته بود.

به روزنامه ی توی دستش با اخم خیره شده بود و داشت مطالبش رو می خوند.