تک رمان

پسره قهوه و کیک رو ، رو میزم گذاشت و بعد گفت : امر دیگه ای ندارین؟

همونجور که به سمت میزم می رفتم گفتم : نه عرضی نیست، میتونی بری…
چشمی گفت و از اتاق بیرون رفت…

یه پسر ۱۷،۱۸ ساله چرا باید تو همچین جایی باشه؟؟؟
باید درس بخونه و برای ایندش برنامه ریزی کنه ولی تو همچین جایِ کثیفیه…

به نظر من هر کسی هر چی بخواد خودش باید درست کنه لازم به این نیست که یه پسر با این سن اینجا باشه..

ولی یه چیز دیگه هم هست اونم اینه که اینجا خیلی آدم زیاده و مشغله هم زیاد تر…
فکر نکنم حتی وقت درست کردن یه قهوه و چای رو داشته باشه چه برسه به چیزای دیگه…

رو صندلیم نشستم و به قهوه نگا کردم..
چه مسیح خوب علایق من رو می دونست…
من فقط گفتم قهوه ولی اون شیر قهوه گفته بود اونم نه تو یه فنجون بلکه تو یه ماگ بزرگ….
مزه مزه اش کردم…
نه خیلی تلخ بود نه خیلی شیرین…
همون چیزی که همیشه می خوردم…
مسیح اینو خوب می دونست…
کیک هم شکلاتی بود…