تک رمان

میان هیاهوی جمع و رفت و آمد دختر دایی ها و دختر خاله ها و زندایی ها و مادرش میان آشپزخانه و سالن پذیرایی ، سفره به دست به سمت پذیرایی می رفت . با چشمانش در جستجوی کسی بود که بتواند به او کمک کند تا سفره یکبار مصرف پلاستیکی را بیندازد .
با ورود حمید ، پسره دایی بهروزش به داخل خانه ، چشمانش برق زد و بلند صدایش کرد .
– حمید .
حمید که هوای شرجی و دم کرده شمال حسابی کلافه اش کرده بود ، سرش را سمت او چرخاند . جانان به سرعت به حرف افتاد .
– بیا سفره رو بندازیم .
– به یکی از دخترا بگو خب .
– اونا دارن ظرفای ناهار و آماده می کنن ، سفره پهن کردن با منه . بیا دیگه . تروخدا . فقط سرش و بگیر من بازش می کنم.
– جانه جانان تازه از بیرون اومدم ، لا مصب هوای بیرون هم انقدر گرم و شرجیه که دم می کنی . جانه تو خیس آبم . یکی دیگه رو پیدا کن .
و بلافاصله به سمت اطاقی رفت که این چند روزه محل استقرار و خواب شبانه پسرها بود . با دیدن برادرش لبخند پت و پهنی زد و خودش را برای او لوس کرد .
– سورن جونم ؟
سورن همینکه سفره یکبار مصرف را میان دستان او دید ، بدون اینکه سوال و پرسشی کند ، سمتش رفت و لبخند جانان را پهن تر شد .
سورن لبه سفره را گرفت و به جانان اشاره کرد عقب برود . در همان حال پرسید :
– ساکت و بستی ؟
جانان زیر چشمی نگاهش کرد . ساکش را نبسته بود ، اما می ترسید که بگوید هنوز حتی لوازمش را هم جمع نکرده است و همین برادرش را حرصی کند .