تک رمان

طاقتم طاق شده بود از دم خانه ی سهیل تا به الان یک بند داشت حرف میزد و غر غر میکرد،از تکرار مکررات بیزار بودم، از این که هر لحظه باید به ادم های اطرافم یاد اور میشدم که به کسی محتاج نیستم و برعکس تنهایی لذتی عجیب برام داره خسته شده بودم
-مهناز کی فکت خسته میشه؟
-خجالت بکش
-دقیقا از چی؟
-حسام چطوری میتونی انقدر بی خیال باشی،چطور….
باز شروع کرد،دکمه ی شاسی پنجره را پایین دادم و گذاشتم خنکای باد اخر های پاییز مغز داغ کرده ام را خنک کند
-با توام
مشتی زنانه و اهسته بازویم را تکان داد،حیف که براش احترام قائل بودم وگرنه همون دم خانه سهیل با یه اردنگی پرتش میکردم پایین
-بله؟
نگاه پر حرصش روی ابروی بالا پریده ام ماند لب های مخملی اش جمع شد
-دارم باهات حرف میزنم،میشه گوش بدی
دستی به میان موهای یخ زده ام کشیدم
-یخ کردم بده بالا پنجره را
خبی بی حوصله گفتم و با فشاری کوتاه شیشه بالا رفت
-حسام میشه جوابمو بدی
پوف کلافه ای بیرون دادم، این دختر را تا نمی شستم و کنارش نمیگذاشتم ارام نمیشد